-
1 musicatus
mūsicātus, a, um [ musicus ]гармоничный, музыкальный ( cantilenae Ap), -
2 cantilena
cantilēna, ae, f. (cantilo), das Getön, I) mit der Stimme, die Singerei, a) das Lied, das nach einer bekannten Melodie geht, Gell. 9, 4, 14; 19, 9, 8. Ambros. de off. 1, 24, 114. Augustin. conf. 10, 33: in cantilenis (Volksliedern) et proverbiis, Vulg. Sirach 47, 18: cantilenas meditari pro iubilo molliores, statt des rauhen Soldatenliedes zärtliche Arien, Amm. 22, 4, 6: von einem Spottliede, Vopisc. Aur. 7. § 2. – b) im üblen Sinne, der Singsang, das Herunterleiern, denuo repetit eandem cantilenam (v. Papagei), Apul. flor. 12 extr.: u. in dem sprichw. cantilenam eandem canis, το αυτο ᾄδεις ᾷσμα, Ter. Phorm. 495: u. übtr., wie unser Litanei, alte Leier, vulgär für »allbekanntes-, abgedroschenes Geschwätz«, quasi quaedam cantilena rhetorica, Gell.: neque ex scholis cantilenam requirunt, Cic.: ut crebro mihi insusurret cantilenam suam, sein bekanntes Sprüchelchen, Cic.: totam istam cantilenam ex hoc pendēre, ut etc., das ganze Geschwätz, Brut. in Cic. ep. – II) mit musik. Instrumenten, die Musik, das Spiel, Chalcid. Tim. 44: v. Flötenspiel, Schol. Pers. 1, 119. – u. insbes., der Akkord, diatessaron c., Chalc. Tim. 45: Plur., cantilenae diatessaron et diapente, ibid. 46.
-
3 iubilum
iūbilum, ī, n., a) der freudige Aufschrei, das Jauchzen, Jodeln der Winzer, Jäger, Hirten (s. Hilar. in psalm. 65), Plur., M. Aurel. bei Fronto ad M. Caes. 4, 5. p. 68, 21 N. Sil. 14, 475. Calp. ecl. 1, 30 u. 7, 3. Coripp. Ioh. 7, 449: u. das Jauchzen, Frohlocken des Volkes usw., Vulg. 2. regg. 6, 15 u. 1. paral. 15, 28 u.a. – b) das wilde Kriegsgeschrei der Soldaten (Ggstz. cantilenae molliores), Amm. 22, 4, 6. – / Gloss. V, 305, 31 ›iubilum, sibilum (Kreischen) portae‹.
-
4 musico
mūsico, ātus, āre (musicus), musikalisch-, melodisch einrichten (machen), Latinitatem, Rhemn. Palaem. 542, 15 K.: musicatae cantilenae, Ps. Apul. Ascl. 9.
-
5 rancidus
rancidus, a, um (ranceo), ranzig, stinkend, I) eig.: cadavera, Lucr.: aper, Hor. – II) übtr., ekelhaft, widrig, aspectus, Plin.: senex, Apul.: rancidae edentularum cantilenae, Prud.: quid rancidius, Iuven. 6, 185.
-
6 cantilena
cantilena, ae, f. [st2]1 [-] chant, chanson, petit poème. [st2]2 [-] au fig. chanson, bruit qu'on fait courir, bagatelle. - cantilenam eandem canis, Ter. Phorm. 3, 2, 10: tu chantes la même chanson, tu rabâches.* * *cantilena, ae, f. [st2]1 [-] chant, chanson, petit poème. [st2]2 [-] au fig. chanson, bruit qu'on fait courir, bagatelle. - cantilenam eandem canis, Ter. Phorm. 3, 2, 10: tu chantes la même chanson, tu rabâches.* * *Cantilena, cantilenae, pen. prod. Cic. Chanson.\Cantilena. Brutus ad Ciceronem. Bruit et parolles qu'on seme d'aucun. -
7 cantilena
cantilēna, ae, f. (cantilo), das Getön, I) mit der Stimme, die Singerei, a) das Lied, das nach einer bekannten Melodie geht, Gell. 9, 4, 14; 19, 9, 8. Ambros. de off. 1, 24, 114. Augustin. conf. 10, 33: in cantilenis (Volksliedern) et proverbiis, Vulg. Sirach 47, 18: cantilenas meditari pro iubilo molliores, statt des rauhen Soldatenliedes zärtliche Arien, Amm. 22, 4, 6: von einem Spottliede, Vopisc. Aur. 7. § 2. – b) im üblen Sinne, der Singsang, das Herunterleiern, denuo repetit eandem cantilenam (v. Papagei), Apul. flor. 12 extr.: u. in dem sprichw. cantilenam eandem canis, το αυτο ᾄδεις ᾷσμα, Ter. Phorm. 495: u. übtr., wie unser Litanei, alte Leier, vulgär für »allbekanntes-, abgedroschenes Geschwätz«, quasi quaedam cantilena rhetorica, Gell.: neque ex scholis cantilenam requirunt, Cic.: ut crebro mihi insusurret cantilenam suam, sein bekanntes Sprüchelchen, Cic.: totam istam cantilenam ex hoc pendēre, ut etc., das ganze Geschwätz, Brut. in Cic. ep. – II) mit musik. Instrumenten, die Musik, das Spiel, Chalcid. Tim. 44: v. Flötenspiel, Schol. Pers. 1, 119. – u. insbes., der Akkord, diatessaron c., Chalc. Tim. 45: Plur., cantilenae diatessaron et diapente, ibid. 46.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cantilena
-
8 iubilum
iūbilum, ī, n., a) der freudige Aufschrei, das Jauchzen, Jodeln der Winzer, Jäger, Hirten (s. Hilar. in psalm. 65), Plur., M. Aurel. bei Fronto ad M. Caes. 4, 5. p. 68, 21 N. Sil. 14, 475. Calp. ecl. 1, 30 u. 7, 3. Coripp. Ioh. 7, 449: u. das Jauchzen, Frohlocken des Volkes usw., Vulg. 2. regg. 6, 15 u. 1. paral. 15, 28 u.a. – b) das wilde Kriegsgeschrei der Soldaten (Ggstz. cantilenae molliores), Amm. 22, 4, 6. – ⇒ Gloss. V, 305, 31 ›iubilum, sibilum (Kreischen) portae‹. -
9 musico
mūsico, ātus, āre (musicus), musikalisch-, melodisch einrichten (machen), Latinitatem, Rhemn. Palaem. 542, 15 K.: musicatae cantilenae, Ps. Apul. Ascl. 9. -
10 rancidus
rancidus, a, um (ranceo), ranzig, stinkend, I) eig.: cadavera, Lucr.: aper, Hor. – II) übtr., ekelhaft, widrig, aspectus, Plin.: senex, Apul.: rancidae edentularum cantilenae, Prud.: quid rancidius, Iuven. 6, 185.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > rancidus
-
11 cantilēna
cantilēna ae, f [cantilo, to trill], a hackneyed song, old song: cantilenam eandem canis, ever the old song, T.—Silly talk, trite prattle, gossip (colloq.). sua: ex scholis, a trite formula.* * *oft repeated saying; refrain; ditty/little song; silly prattle (L+S); lampoon -
12 musicatus
mūsĭcātus, a, um, adj. [musica], set to music (post-class.):cantilenae,
App. Trism. p. 81, 33.
См. также в других словарях:
Michael Maier (Alchemist) — Michael Maier, 48 Jahre alt. Einziges Porträt. 1617. Aus: Atalanta Fugiens. Oppenheim 1618. Kupfer von Matthäus Merian … Deutsch Wikipedia
Ezra Pound — Infobox Writer name = Ezra Pound caption = Ezra Pound in 1913 birthdate = birth date|mf=yes|1885|10|30 birthplace = Hailey, Idaho Territory, United States deathdate = death date and age|mf=yes|1972|11|1|1885|10|30 deathplace = Venice, Italy… … Wikipedia
Michael Maier — Copper engraving of Michael Maier at the age of 48, from the Atalanta fugiens; engraving from 1617 by Matthäus Merian. Michael Maier (1568–1622) was a German physician and counsellor to Rudolf II Habsburg, a learned alchemist, epigramist and… … Wikipedia
Heinrich Vollmar — Bischof Dr. Heinrich Vollmar mit Eisernem Kreuz von 1870 am Nichtkämpferband (linke Auszeichnung) … Deutsch Wikipedia
Macropedius — Macropedius, Georgius, niederländischer Humanist und neulateinischer Dramatiker, * Gemert (bei Herzogenbusch) 23. 4. (?) 1487, ✝ Herzogenbusch Juli 1558; trat 1502 den Brüdern vom Gemeinsamen Leben bei, leitete ihre Schulen in Herzogenbusch,… … Universal-Lexikon
A — Prima litera Alphabeti in omnibus fere linguis; paulo alia tamen eius pronuntiatio apud Orientales, quam apud nos. Apud Latinos veniae et absolutionis erat nota, uti C. condemnationis. uti docet Pier. Hieroglypb. l. 7. c. 23. Alpha Graecorum, in… … Hofmann J. Lexicon universale
BALLISTIA seu BALLISTEA — apud Flav. Vopisc. in Aureliano, c. 6. Refert Theoclius Aurelianum manu suâ bellô Sarmaticô unô die quadraginta et octo interfecisse: plurtmis autem et diversis diebus ultra nongentos quinquaginta: adeo ut etiam Balistea pueri et saltatiunculas… … Hofmann J. Lexicon universale
NOTA — cantus, quomodo Galli vocem Note usurpant. Tidericus Langenius in Saxonia, Restant alaudae, quae subsistunt sine fraude, Perque suas Notas rudes sistunt idiotas. Qualis autem fuerit olim cantus, quem Gregorianum dicunt, et an Notis, quae vulgo in … Hofmann J. Lexicon universale
François Villon — (in modern French, pronounced|fʀɑ̃swa viˈjɔ̃; in fifteenth century French, IPA| [fʀɑnswɛ viˈlɔn] ) (c. 1431 ndash; after 5 January 1463) was a French poet, thief, and vagabond. He is perhaps best known for his Testaments and his Ballade des… … Wikipedia
Hermetic Journal — The Hermetic Journal started out as a quarterly journal dedicated to the hermetic tradition, edited by Adam McLean. The first issue was released in August 1978 and publication continued until 1992.The Hermetic Journal explored alchemy and… … Wikipedia
Poto the Brave — was a Bavarian count palatine who fought famously at the Battle of the Theben Pass in 1060. It was there that he won his sobriquet the Brave. He fought from evening till morning at the Theben and did not give in until Bela I of Hungary had… … Wikipedia